Başı eğik genç çocuk. Cale, Lock’a endişeli bir ifadeyle bakan Rosalyn’i de görebiliyordu.
İlk çılgın dönüşümü geçtikten sonra bile dönüşemeyen bir canavar insan.
Rosalyn, böyle bir durumu ilk kez duyduğu için ne söyleyeceğini bilememişti. Kendisi son birkaç ayda çok daha güçlendiği için bu, zayıflamış Lock’a bir şey söylemesini daha da zorlaştırmıştı.
Lock ve Cale’e bakarken ifadesi bu yüzden iyi görünmüyordu. O anda oldu. Rosalyn’in vücudu irkildi.
Çadırın girişi kaldırıldı ve içeriden biri bağırdı.
“Komutan-nim, Roan Krallığının kuvvetleri geldi.”
Rosalyn’i çağırıyorlardı.
Breck Krallığındaki tüm büyü gücünün komutanıydı.
Dışarıdaki kişi sayesinde kendine gelmişti.
Roan Krallığının kuvvetleri.
Sayıları fazla olmasa da sırtını kollayacağına güvenebileceği arkadaşları geliyordu. Mutluluk ve memnuniyet dolu bir haberdi. Aynı zamanda yaklaşan savaşı hatırlamıştı ve acele etmesi gerektiğini biliyordu.
Ancak Lock’un şu anki durumu tereddüt etmesine neden olmuştu.
O anda sakin bir ses duydu.
Pat.
“Senin gibi genç bir çocuk neden bu kadar ince?”
Rosalyn, çadır girişine doğru gitmeden önce Cale’in arkadan Lock’un sırtına vurduğunu görebiliyordu. Cale, Lock’a bakarken çıkmak için kapağı açtı.
“Hadi gidelim.”
Lock kıpırdadı ve hareket edemedi.
“Raon, it onu.”
Bu sözler Lock’un irkilmesine neden oldu. Ardından küçük bir pençenin nazikçe sırtını ittiğini hissetti.
“Herkes seni görmek istiyor! Gidelim, Lock!”
Görünmez olmasına rağmen Lock, Raon’un varlığını pençesine ve sesine dayanarak hissedebiliyordu. Lock, dudaklarını ısırıp yavaş yavaş yürümeye başlarken, kendisini bekleyen insanları ve onu iten Ejderhayı düşündü.
Çılgın moduna giremezse son derece zayıftı.
Hala normal bir insandan daha güçlüydü ama diğerlerine kıyasla, ailesine kıyasla, o kadar zayıftı ki muhtemelen onlara bir yük olacaktı.
Bu yüzden onları selamlayacak kadar kendinden emin değildi.
Cale, genç çocuk tam önünde durduğu anda konuşmaya başladı.
“Sırtıma odaklan. Arkamdan gel ve başka bir şey düşünme.”
Lock başını yavaşça kaldırdı.
Pat, pat.
Küçük pençenin sırtına vurduğunu da hissedebiliyordu.
Çadır girişini örten kanat tamamen kaldırıldı.
Lock, Breck Krallığının adamlarının çadırın dışında sıralanmış halde durduğunu görebiliyordu.
Ölüm Vadisi.
Birkaç gün öncesinden beri birçok insan uzun ve tehlikeli vadinin farklı noktalarında konuşlanmıştı. Hareketlerini gizlemek için büyü kullanıyorlardı.
Burası en çok insanın toplandığı yerdi.
Rosalyn ve Breck Krallığının liderlerinin hepsi buradaydı.
Lock, liderlerin ve güçlerinin dışarıda durduğunu görebiliyordu. Hepsi tek bir kişiyi görmek için burada toplanmıştı.
Roan Krallığının kuzeydoğu bölgesinin komutanı.
Hepsi onu bekliyordu.
Lock, Cale’in çadırdan çıktığını görebiliyordu. Ölüm Vadisinde Breck Krallığının bazı büyücüleriyle vakit geçirirken savaş hakkında çok şey duymuştu.
Lock, doğal olarak, Cale ve diğerlerinin ne kadar emek harcadıklarını da duymuştu. Cale’in sırtının ona aşırı derecede büyük gelmesinin nedeni buydu. Cale, onun gibi birinden dünyalar kadar farklı biri gibi görünüyordu.
Ancak Lock daha sonra Cale’in sesini duydu.
“Gelmiyor musun?”
Cale’in sırtı hâlâ Lock’a dönüktü ama orada kıpırdamadan duruyordu.
Lock daha sonra sırtında iki nazik baskı hissetti. Biri Rosalyn, diğeri ise görünmez Ejderhaydı.
Lock yavaş yavaş yürümeye başladı.
Çadırın dışındaki Breck Krallığı liderlerine artık hiç ilgi göstermiyordu. Sadece Cale’in arkasına bakarak yürüdü. Bu yüzden daha kısa olan Cale’e bakarken kıvrılmış görünüyordu, ancak artık hiçbir şey onu ileri yürümekten alıkoymuyordu.
Cale etrafına bakınırken yürümeye başladı.
Burada çok sayıda insan toplanmıştı. Bununla birlikte, Breck Krallığının kuvvetlerinin çoğu, her an hareket etmeye hazır, Ölüm Vadisinin yanındaki en yakın şehirde konuşlanmıştı.
Cale, ona doğru yürüyen ve konuşmaya başlayan Rosalyn’e baktı.
“Bütün birlikler taşındı mı?”
“Evet, genç efendi Cale. Şövalyeler ve askerler yarın sabah erkenden toplanacakken, geçidin etrafındaki birçok noktaya ışınlanma çemberleri yerleştirdik.”
Yenilmez İttifak hakkındaki bilgiler şu anda Clopeh Sekka aracılığıyla gönderiliyordu.
Roan Krallığı, Yenilmez İttifakın Clopeh ve Paerun Krallığının ihanetini daha sonra bilmemesinin daha iyi olduğuna karar vermişti.
Bu yüzden Breck Krallığının Yenilmez İttifak için hazırlıkları mümkün olduğunca gizlice yapılmıştı.
Ertesi sabah erkenden.
Clopeh, Yenilmez İttifakın harekete geçeceğini söylediği zamandı.
“Genç efendi Cale, şu anda hareket ettirdiğimiz kuvvetlerin sayısı, Yenilmez İttifak bunu fark etmeyi başarsa bile tuhaf görünmemeli.”
“Elbette.”
Rosalyn’in belirttiği gibi, zaten her noktada bulunan insan sayısı normal görünüyordu ve sanki savaşa hazırlanıyorlarmış gibi değildi.
Yenilmez İttifak henüz pes etmemişti.
Bu durumda, başka nereye saldırabilirlerdi?
Herkes bunun Breck Krallığı olacağını söyleyebilirdi.
İnsanlar Ölüm Vadisi nedeniyle buna kolay kolay inanamazdılar, ancak Breck Krallığının her ihtimale karşı Ölüm Vadisi çevresindeki yerlere yaklaşık 100 asker göndermesi normal görünürdü.
Rosalyn konuşmaya başladı.
“Roan Krallığı ve Breck Krallığının Büyücü Tugayları bu sefer kendilerini gerektiği gibi gösterebilecekler.”
Cale, Rosalyn’in kendinden emin gülümsemesine baktı ve kıkırdadı.
İşte bu Büyücü Tugayının gerçek lideriydi.
Rosalyn şimdiye kadar kendini göstermemişti.
O, geleceğin Sihirli Kule Lideri olma niteliklerine sahip en yüksek dereceli bir büyücüsüydü.
Son birkaç ayı kendini ve büyü yeteneklerini güçlendirerek geçirmişti. Bu gücü ilk kez kullanma düşüncesi şu an da aklını çılgına çeviriyordu.
“Cücelerin Ölüm Vadisini geçmek için buldukları bu yöntemi merak ediyorum.”
Cale, Rosalyn’in düşüncesini duyduktan sonra Clopeh’in sağladığı bir bilgiyi hatırladı.
‘Alev Cücesi kabilesinin yaklaşan saldırıda büyük bir rol oynayacağı söyleniyor. Ölüm Vadisinde özgürce hareket etmenin bir yolunu bulduklarını söylediler.’
‘Ancak, saldırıdan hemen öncesine kadar yöntemi açıklamayacaklar. Görünüşe göre Caro Krallığındaki gemiler için intikam istiyorlar. Bence mümkün olan en son anda ortaya koyarak yeteneklerini abartmaya çalışıyorlar.’
‘Ama neyse ne, öğrenir öğrenmez Roan Krallığımıza haber vereceğim, bu yüzden bu önemli değil, değil mi? Hahahaha!’
Cale, Clopeh’in çılgın kahkahasını da hatırladıktan sonra kaşlarını çatmaya başladı. O çılgın piçin bundan sonra söylediklerinin ancak yarısına güvenebilirdi.
Rosalyn, Cale bir tarafı işaret ederken onun ifadesini görmedi.
“Ah, genç efendi Cale. Kont Ecross’u biliyorsun, değil mi?”
Cale’in bakışları Rosalyn’in işaret ettiği yere yöneldi.
Kont Ecross.
Breck Krallığındaki en iyi büyücünün bir numaralı öğrencisiydi ve bu onu tüm Breck Krallığında ikinci sıradaki büyücü yapardı. Elbette Rosalyn bu sıralamanın bir parçası değildi.
Cale, Ecross’un geçen sefer Ölüm Vadisini ziyaret ettiğinde onu nasıl görmezden geldiğini ve ona nasıl tepeden baktığını açıkça hatırlıyordu.
Kont Ecross, göz göze geldikleri anda irkildi. Bilinçsizce yutkundu.
Cale Henituse.
Ecross, Cale’in yılın başlarında Kaplan kabilesiyle nasıl geldiğini açıkça hatırladı. O zamanki Cale ve bugün üniformalı Komutan Cale son derece farklı hissettiriyordu.
Ecross, Cale’in yaptığı her şeyi duyduğu için elinden bir şey gelmezdi.
Henituse bölgesindeki savaş, Roan Krallığının kuzeydoğu bölgesinin kıyılarındaki savaş ve son olarak, Caro Krallığındaki savaş.
Tüm bu işler, Kont Ecross’u geçmişte yaptıklarından utandırmıştı, ancak aynı zamanda Breck Krallığına yardım etmeye gelen Cale’in güvenilir olduğunu öğrenince rahatlamıştı.
“Uzun zamandır görüşemedik, Kont Ecross.”
“Evet, Komutan Cale-nim. Bir süre oldu.”
Kont Ecross bilinçsizce Cale’e karşı saygılı bir dil kullandı, ancak ikisi de değişimi fark etmedi.
– Böyle olacağını biliyordum!
Raon bunu fark etmişti ama Cale’in ona dikkat edecek zamanı yoktu.
“Komutan-nim.”
“Cale-nim.”
Cale, diğer taraftan kendisine doğru yürüyen bir grup insanı görebiliyordu.
Onlar Roan Krallığnın İlk Şövalye Tugayı ve Büyücü Tugayıydı.
Sonunda Choi Han, Mary ve grubunun geri kalanı vardı.
Kont Ecross, Roan Krallığının zaferinden sorumlu ana karakterlere baktı ve küçük bir adım geri attı. Zaten iki savaş kazanmışlardı. Çevrelerindeki aura, kendisininkinden tamamen farklıydı.
Cale, etrafındaki insanlara baktı ve konuşmaya başladı.
“Toplantımıza başlayalım.”
Cücelerin vadiyi geçme yöntemi, Aslan kabilesi ve Ayı kabilesi ve hatta onlarla birlikte gelecek düşman askerleri…
Hepsinin avuçlarının içine yürümelerini sağlayacak iyi bir plana ihtiyaçları vardı.
Cale, Rosalyn ve diğer liderlerle birlikte çadıra geri döndü ve arkasında duran Lock’un yanından geçti. Geçerken Lock’a bir şeyler söyledi.
“Bu akşam birlikte yemek yiyelim.”
Cale, toplantının parçası olmayan diğerlerinin Choi Han, Mary ve Lock’u çevrelediğini gördü ve hiç düşünmeden yürümeye devam etti.
* * *
“Ne yapıyorsun? Yemeyecek misin?”
Bu çadır Cale için yaratılmıştı.
Ses geçirmez sihirle dolu bu oldukça büyük çadırda düzgün bir yemek masası kurulmuştu.
Cale önündeki yemeği yemeye devam etti ve diğer tarafa baktı.
“Breck Krallığı seni beslemedi mi?”
“H, hayır, yaptılar.”
Lock şok içinde kollarını salladı. Ancak Cale’in ifadesi iyi görünmüyordu.
Kim Rok Soo geçmişte bir zamanlar açlıktan ölecek kadar yemek yiyememek zorunda kalmıştı. Çocukları bu kadar zayıf görmekten hoşlanmıyordu. Lock her zaman zayıf görünmüş ve uzun boyu onu baştan beri sıska yapmış olsa da, şimdi daha da zayıf görünüyordu.
Cale, bakışlarını tekrar tabağına çevirmeden önce çatal tutan ama hiçbir şey yiyemeyen Lock’a baktı.
“Söyleyecek bir şeyin varsa, acele et ve biraz yemek yiyebilmen için söyle.”
Lock irkildi ve Cale’e baktı.
Masada sadece Raon, Cale ve Lock vardı. Diğerleri başka bir yerde birlikte yemek yiyordu. Lock, Cale’in bu yemeği neden sadece üçü için hazırladığını biliyordu. Yavaş yavaş konuşmaya başladı.
“…Gerçekten, gerçekten çok sıkı çalıştım. Bana güvenmekte haklı olduğunuzu size göstermek istedim ve elimden geldiğince sıkı çalıştım.”
‘Sana güveniyorum.’
Lock, Cale’e kendisine güvendiği için teşekkür etmek için Ölüm Vadisinde sonsuz eğitim almıştı. O kadar çok çalışmıştı ki, neredeyse birçok kez bayılacaktı.
Bunu yapmadığı zamanlarda, Ölüm Vadisinde her gün ona çok uzun geliyordu.
Ama en önemlisi, arkadaşları güçlenirken geride kalmak istemiyordu.
“Choi Han-hyung ve diğerlerinin savaşlar sırasında nasıl performans gösterdiğini duyduktan sonra kendimi daha çok zorladım.”
Henituse bölgesini nasıl koruduklarının hikâyesi.
Roan Krallığının kıyılarındaki savaşın hikâyesi.
Bu hikâyeleri duymak kalbinin çılgınca atmasına neden olmuştu.
‘Ailem böyle şeyler yaptı!’
O kadar gururluydu ki, iyi oldukları için şükrederken bunu herkesle paylaşmak istedi.
Daha sonra vadide yalnız kaldığı için bunu kendini motive etmek için kullandı.
“…Bana verdiğiniz Kurt Kralın günlüğünü okudum, genç efendi-nim.”
Ona yardımcı olacak harika bir aracı vardı.
Cale’in ona verdiği günlük.
O günlük birinin kanıyla yazılmıştı.
Cale de o günlüğü okumuştu. Lock’a doğru baktı.
“Bu, günlüğün içinde yazılıydı.”
Cale’in Lock’u burada yalnız bırakmasının nedeni de günlükle ilgiliydi. Genç çocuk günlükte okuduklarını anlatmaya başladı.
“Kurtların kayıp ve yalnızlık hakkında bilgi sahibi olmaları gerekir. Ancak yalnız olduklarında kendileri için değerli olanların önemini anlayabilir ve güçlenebilirler.”
Lock bu ifadeye katılıyordu.
Eski günlükle hemfikirdi. Kuru kanla yazılan sözler doğruydu.
O da Mavi Kurt kabilesini ve ailesini kaybettiğinde ilk çılgın dönüşümünü yaşamıştı. Güçlenmenin bir yolunu ilk o zaman bulmuştu.
Kurt Kralın söylediği doğruydu.
“Kurt kendi kanını dökse de, onun için değerli olanların kanamasına izin vermez.”
Lock burada da Kurt Kral ile aynı fikirdeydi.
Kendisinin kanaması, onun için değerli olanların kanamasından daha iyiydi. Bunun gerçekten böyle olduğuna inanıyordu.
“Onu defalarca okudum ve gerçekten çok çalıştım. Ancak…”
Lock çatalı tutan elinin titrediğini gördü ve iki elini birbirine kenetledi.
———-
Kafanızda kıtanın haritası netleşsin diye buyrun haritanın linki burada : https://trash-of-the-counts-family.fandom.com/wiki/Western_Continent
Lütfen bizi desteklemeye devam edin! Ve bir hata görürseniz ya da bir öneriniz varsa lütfen yorumlarda belirtmekten çekinmeyin! Kesinlikle cevap vereceğimdir eheh (=w=)