“Öyleyse önce İmparatorluğa ben mi gitmeliyim?”
“Evet. Planlarım majestelerinin programına uygun olacak, böylece sen de ona göre hareket edebilirsin.”
Veliaht prens, İmparatorluk ziyaretini herkese ilan ediyordu. Bunu gizlemek için hiçbir sebep yoktu çünkü eylemleri Roan Krallığı vatandaşlarını onun adil bir prens olduğuna inandıracaktı.
“Anladım.”
Cale, Billos’un başka bir şey sormadan başını salladığını gördükten sonra bu kısa toplantıyı sonlandırdı.
İkili, İmparatorluğun başkentinde içki içerken uzun bir konuşma yapmayı planladı.
Bunun nedeni, her birinin yapacak çok işi olmasıydı.
Cale hızla hareket etmeye başladı.
Her şeyden önce Kaplan kabilesi gelmeden Harris Köyü ile ilgili tüm belgelerle ilgilenmesi gerekiyordu.
“Basen, uzun zamandır görüşmüyoruz.”
“Evet, hyung-nim!”
Bir süredir görmediği küçük kardeşi Basen, şimdi bölgenin yönetimine çok karışmıştı. Kont Deruth, Harris Köyündeki bu olaydan Cale’in sorumlu olduğunu söylemesine rağmen, yine de Basen’i Cale’in yanına vermişti.
‘Lord olduğunda böyle şeyleri Basen’e rapor edebilirim.’
Cale fazla bir şey yapmamayı planlıyordu, ancak bir şey bildirmesi için bir neden olması durumunda Basen’e bu şekilde rapor verebileceği için rahatlamıştı.
Belgeleri Basen’e verirken Cale’in ifadesi bu yüzden sakindi.
“İşte, bunlar benim oluşturduğum belgeler.”
“Teşekkür ederim hyung-nim. Sana bu şekilde destek verebildiğim için mutluyum.”
“Destek mi? Babam sana beni desteklemeni söylemedi. Birlikte çalışmamızı söyledi.”
Cale, Basen’in ifadesine iç çekti. Babasının, Cale’in işleri gerektiği gibi halledemeyeceğinden endişelendiği için Basen’i yanına aldığını düşünüyordu.
‘Bu, idari görevler söz konusu olduğunda Basen’in ne kadar güvenilir olduğu anlamına geliyor.’
Bu, Basen’in halef statüsünün daha da sağlamlaştığı anlamına geliyordu.
Basen, evrakları teslim ettikten sonra çay içen abisine baktı ve konuşmaya başladı.
“Hyung-nim.”
“Evet?”
Basen, Cale’in hazırladığı kâğıtlara dokunuyordu.
Evini kaybetmiş insanlar. Ayrıca, onlar güçlü Kaplan kabilesiydi. Cale Henituse onları kendi bölgelerine getirmişti.
Basen, ağabeyinin anlayış ve beceri düzeyine hayran kaldı.
“Hyung-nim, şu anda bölgenin işleyişini öğrenmek için çok çalışıyorum. Bölgemizin mermerden çok daha fazlasını sunduğuna inanıyorum ve bu yüzden bölgeyi daha zengin ve daha sağlam hale getirmeyi planlıyorum.”
Cale, Basen’in lord olup para kazanmaya odaklanmış planlarını beğendi.
“Harika. Seni desteklemeye devam edeceğim.”
“Teşekkür ederim hyung-nim! Bunu gelecekte sana daha iyi göstermeyi umuyorum.”
Basen’in kararlı yüzü oldukça tutkulu görünüyordu.
“Pekâlâ, bana göstermene falan gerek yok.”
“Hayır, buna gerek var. Hyung-nim, bölge için oldukça faydalı bir insan olduğumu sana göstermem gerekiyor.”
Cale, şaşkınlıkla Basen’e baktı. Basen, Cale’in ifadesini gördükten sonra konuşmayı bıraktı.
‘…Sanırım hyung-nimin etrafındaki insanlarla karşılaştırıldığında oldukça eksiğim.’
Bu düşünce Basen’in ifadesini sertleştirdi. Ardından Cale’in sesini duydu.
“Ne halttan bahsediyorsun sen? Basen Henituse, sen zaten bu bölgenin hayati bir parçasısın. Böyle düşüncelerin olmasın.”
Cale şaşkına dönmüştü.
Basen gibi geleceğin büyük bir lordunu başka nerede bulabilirdiniz? Cale, Basen elindeki kâğıtları sıkarken başka bir şey duymak istemediğini söylemek için Basen’e el salladı.
“Evet efendim! Çok çalışacağım!”
Cale’in çalışma odasından ayrılmadan önce ona enerjik bir yanıt verdi. Cale ayağa kalkmadan önce Basen’in sırtını memnuniyetle izledi.
Raon yavaşça ortaya çıktı ve ona bir soru sordu.
“İnsan.”
“Ne?”
“Lord olmayı düşünüyor musun?”
“…Ne saçmalıyorsun şimdi? Böyle korkunç bir şey söyleme.”
Raon kafası karışmış bir şekilde başını eğdi ama Cale, bu onu ürperttiği için artık bunu düşünmemeye karar verdi.
Ancak, Cale Kontes Violan ile buluşmaya giderken görünmez olan Raon ona bir kez daha zihninden sordu.
– İnsan, bir bölgenin efendisi ne yapar? Çok seyahat edebilir misin?
‘Neden böyle konuşuyor bu?’
Cale, Raon’u görmezden geldi ve Kontes’e baktı. Hala topuzundan tek bir saç kılı bile çıkmayan mükemmel Violan, Cale ile konuşmaya başladı.
“Yüzün çok zayıf görünüyor. Majesteleriyle birlikte İmparatorluğa mı gidiyorsunuz?”
“Evet. Sihirli bomba olayının soruşturulması için yardımıma ihtiyacı var gibi görünüyor.”
Cale, Violan’ın doğrudan ruhuna bakıyormuş gibi görünen bakışıyla karşılaşınca biraz irkildi. Kontes Violan gelişigüzel bir şekilde sordu.
“Majesteleri sana sık sık zor görevler veriyor mu?”
“Mm, çok zor değiller.”
“Öyle mi?”
Kontes Violan gülümsemeye başladı.
“O zaman rahatlıyorum.”
‘Ne?’
Cale, Kontes’e bakarken neden ürperdiğini anlayamadı. Konuşmaya başlayınca şaşkınlığını gizledi.
“Anne, Mueller şu anda dinleniyor mu?”
Mueller, Cüce ve Sıçan kabilesi kan karışımı.
Cale, onun, gemiyi tamamladıktan sonra kalede dinlendiğini duymuştu. Bölgedeki heykellerden ve inşaattan sorumlu olan Kontes, konuşmaya başlamadan önce oğlunun yüzüne baktı.
“Onu Harris Köyüne göndereceğim.”
Onun niyetini kolayca anlamıştı.
“Yardımın için teşekkürler.”
“Elbette.”
Cale kısa konuşmayı bitirdi ve çalışma odasına geri döndüğünde Lily ile karşılaştı. En küçük kız kardeşi Lily, çalışma odasının önünde duruyordu.
-İnsan! Kız kardeşin güçlenmiş!
‘Evet. Öyle görünüyor.’
Lily’nin sırtındaki kılıç şimdi daha da büyüktü. Belinde orta uzunlukta bir kılıç ve sırtında büyük bir kılıç vardı. Çok korkutucu görünüyordu.
“Uraboni.”
Cale, Lily’ye yavaşça yaklaşırken başını okşadı.
“Kendini baya bir geliştirmişsin.”
Lily, iltifattan utanmış gibi yanaklarını kaşıdı. Cale gerçekten etkilenmişti.
Teni beyaz olan Cale’e kıyasla, Lily esmerdi ve güneşin altında çok antrenman yapmış gibi bronzlaşmıştı. Ayrıca yaşına göre uzun boyluydu. Onun gösterdiği çabayı hissedebiliyordu.
“Lily, kardeşlerimizin en güçlüsü olacaksın gibi görünüyor.”
Lily enerjik bir şekilde başını salladı.
“Güçleneceğim ve bölgeyi koruyacağım!”
“Şahane.”
Cale gerçek duygularını paylaştı.
“İyi olacağını biliyorum. Bence ikiz bıçaklar sana çok yakışır.”
“Evet. Ustam bana savunmanın saldırıdan daha zor olduğunu söyledi. Nasıl korunacağını bilen bir şövalye olacağım.”
Lily gençti ama ağabeylerinin yaptığı her şeyi duymuştu. Hikâyelerin çoğu en büyük kardeşi Cale hakkındaydı. Bu hikâyeleri onunla paylaştığında efendisi ona bunu anlatmıştı.
‘Lily, ben küçük bir bölgenin Şövalye Kaptanıyken öğrendiğim önemli bir şey vardı.’
‘Usta, o önemli şey neydi?’
‘Kapının sağlam olması gerekiyor.’
‘Kapı?’
‘Evet, kapı. Arazinin girişini sağlam bir kapı koruyorsa, kimse onu almaya yeltenmez böylece içeridekiler korkmaz.’
‘…Yani o kapı gibi bir şövalye mi olmalıyım?’
‘Evet. Kale duvarından bile daha sağlam bir kapı olmalısın.’
Lily bunu en büyük erkek kardeşiyle paylaştı.
“Kapı gibi bir şövalye olacağım!”
Cale, onun neden bahsettiğini merak ederek irkildi ama küçük bir çocuğun canlı bir hayal gücüne sahip olması gerektiğini düşünerek başını salladı.
“Tamam, çok çalış. Sadece hiçbir şeyi aceleye getirmeye çalışma.”
“Evet efendim!”
Cale, çalışma odasının kapısını açmadan önce yüzünde heyecanla Lily’nin antrenmana dönmesini izledi. Yüzündeki gülümseme bir anda yok oldu.
“Freesia, uzun zamandır görüşemedik.”
Heykeltıraş taklidi yapan suikastçı. Şeytana benzeyen tavşanı şekillendiren kadın, Cale’in selamı karşısında başını eğdi.
Cale, sandalyesine oturur oturmaz Ron’un sunduğu çayı eline aldı.
“Freesia.”
“Evet efendim.”
“Güneybatı bölgesinden olduğunu mu söylemiştin?”
İmparatorluğa girmek için Roan Krallığının Güneybatı bölgesinden sınırı geçmeniz gerekiyordu.
Veliaht prens, Güneybatı bölgesine ışınlanmayı ve ardından elçiyle birlikte sınırı geçmeyi planlıyordu.
“Evet efendim. Ben Güneybatılıyım.”
Güneybatı sınırında olan bölge.
Gyerre Bölgesi.
Düşes Gyerre’nin bölgesiydi.
Cale sessizce Freesia’yı gözlemledi.
Freesia ile birlikte Cale’in bilgi ağının bir parçası olan insanların hepsi aslında suikastçılardı. Soylulardan iş alırken güneybatıda dolaşırlardı.
Cale konuşmaya başladı.
“Hepinizin Güneybatı bölgesinden kaçmanızın nedeni, liderinizi öldürdükten sonra bir soyluya suikast girişiminde bulunmanız mıydı?”
“Evet efendim. Bu doğru.”
Suikastçılar loncası sadece soyluları öldürürdü. Ancak lider, küçük bir çocuğu kaçırma işini kabul etmişti. Bununla aynı fikirde olmayan Fressia, lideri öldürdü ve işi emreden soyluya suikast girişiminde bulundu.
“Ve bu soylu, Güneybatı bölgesinin dükünün bir lordu muydu?”
“…Evet efendim.”
Dük Gyerre’in lordlarından biri çok korkunç bir şey yapmıştı.
Kölelerin yasadışı olduğu Roan Krallığında bir çocuğun kaçırılmasını emretmişti.
Freesia, Cale’in gülümsemeye başladığını gördükten sonra temkinli bir şekilde konuşmaya başladı.
“Genç efendi-nim, neden sorduğunuzu sorabilir miyim?”
Bir neden.
Cale tereddüt etmeden cevap verdi.
“Zayıflıklarını ele geçirmek için.”
Güneybatının Gyerre Bölgesi.
Bu, İmparatorluğun kapısıydı.
Böyle bir kapının zayıf olmasına izin veremezlerdi. Gelecekte ne olacağını bilmediğinden, bunu canları pahasına savunabilmeleri için yapması gerekiyordu.
Cale, Dük Gyerre’nin bölgesi hakkında çok endişeli görünen Freesia ile kayıtsızca konuşmaya devam etti.
“Çok sağlam bir desteğim var.”
Veliaht prensim varsa başka ne sorun olurdu ki?
Cale, Dük Gyerre’nin pozisyonunun gelecekteki halefi olan Antonio Gyerre’yi düşündü.
‘Onun yetkili olduğunu ve diğer insanların algılarını çok önemsediğini mi söylemiştiler?’
Cale, Freesia’ya baktı ve konuşmaya başladı.
“İmparatorluğa gidip gelirken o bölgede biraz zaman geçireceğim. Freesia, ne demek istediğimi anladın, değil mi?”
Nazik görünen orta yaşlı kadın Freesia, Cale’in neden bahsettiğini tam olarak anladı ve yanıtladı.
“Geri döner dönmez başlamanız adına şantajı hazırlamak için çok çalışacağım.”
“Şantaj mı? Neden böyle bir şey söylüyorsun?”
“Affedersiniz?”
Freesia, Cale’in nazikçe gülümsemeye başladığını görebiliyordu. Daha sonra Fresia ile neredeyse fısıldıyormuş gibi yumuşak bir tonda konuşmaya başladı.
“Ben sadece asil biriyim.”
‘Ne…’
Freesia, Cale’in cevabını sorguladı ama yine de başını salladı.
“Evet efendim. Haklısınız. Siz kesinlikle asil, genç bir efendi-nimsiniz.”
Başını kaldırdığında Ron’un Cale’in gülümsediği gibi gülümsediğini görebiliyordu.
Cale, Ron ve Freesia’yı karşısında görünce mutlu oldu. Kesinlikle bel bağlayacak kadar güvenilirlerdi.
* * *
Cale hazırlıklarını bitirdi ve sadece yanına alması gereken insanları aldı. Onu görünmez formuyla takip eden Raon ve diğerleri hakkında konuşmaya gerek yoktu.
“Tamamdır, koruyucu şövalyem. Hazır mısın?”
Choi Han, Cale’in parlak ifadesine gülümsedi.
“Evet, Cale-nim.”
“Evet efendim, evet efendim. Genç efendi-nim.”
Yüzbaşı Yardımcısı Hilsman cevap verirken yanına baktı. En son sırada, bir insan, yani bir insan gibi davranan kadim Ejderha, sadece içini çekti.
“…Haaaa.”
Choi Han, Hilsman ve Eruhaben. Bu üçü, Cale’in muhafızları olarak gidiyordu.
Henituse bölgesinin ışınlanma büyüsü çemberine girdiler ve hemen başkente yöneldiler.
Cale, başkente vardığında Alberu ve bir diplomatın onu beklediğini görebiliyordu. Veliaht prens kollarını açtı ve Cale’i karşıladı.
“Genç efendi Cale Henituse, geldiğiniz için teşekkürler. İmparatorluğa kadar bana eşlik etmek için en iyi seçimin siz olacağınızı düşündüm.”
Cale, sanki onur duymuş gibi Alberu’ya hafifçe sarıldı ve konuşmaya başladı.
“Majesteleri, eksik olsam da krallığa yardım edebileceğime memnunum.”
Alberu ile birlikte gelen orta yaşlı diplomat, Cale’in cevabını duyduktan sonra memnun bir ifadeyle konuşmaya başladı.
“Majestelerinin sizin hakkınızda bu kadar iyi düşünmesine şaşmamalı. Krallık hakkındaki düşünceleriniz derin.”
“Beni bu kadar çok düşündüğünüz için teşekkür ederim. Bir asil olarak, her zaman krallığı ve vatandaşlarını düşünmek doğaldır.”
Elçilerin lideri olan diplomat, Cale’in tepkisinden memnun kaldı. Diplomat konuşmaya başladı.
“Majestelerinin yanında nasıl bir insan istediğini görmeye gelmiştim, ama görünüşe göre gelmeme gerek yokmuş.”
Alberu, bu ziyarette elçi mevkisi için kişisel olarak Cale Henituse’u tavsiye etmişti. Cale sıradan bir soylunun oğlu olduğundan diplomat Cale’i incelemeye gelmişti.
Cale ve Alberu o anda birbirleriyle göz teması kurdular. Veliaht prens kendinden emin bir şekilde karşılık verdi.
“O Gümüş Kalkanlı Genç Efendi. Size onun asil bir insan olduğunu ve endişelenmenize gerek olmadığını söyledim.”
Gümüş Kalkanlı Genç Efendi.
Cale kaşlarını çatmaya başladı.
“Bu doğru! O gümüş kalkanı kendi gözlerimle gördüm! Bu gerçekten harikaydı, genç efendi Cale.”
“Önemli bir şey değildi. Sadece değersiz gücümün bir kısmını kullandım.”
“Hayır! Nasıl değersiz diyebilirsiniz! Umarım gelecekte o kalkanı tekrar görme şansı ortaya çıkar! Hahahah.”
Diplomatın bakışlarında sanki krallığın geleceğine bakıyormuş gibi bir sıcaklık vardı. Cale de gülümsedi ve başının arkasına dokundu.
‘Çok garip. Bu diplomatın konuşmasını dinlerken neden kafamın arkası ürperiyor?’
Cale’in ensesi, gelecekte kalkanı kullanması için bir neden olmayacağını düşünmesine rağmen ürperti hissetmeye devam etti.