Cale’in tüm ekibi iki saat sonra ‘Dönüşü Olmayan Yol’un girişinde toplandı. Orada olanlar, sadece onlar değildi.
Cale, Hans’a emretti.
“İsimlerin bir listesini alırsın.”
“Evet efendim.”
Hans, köylülerle konuşmak için uzaklaşmadan önce Cale’e baktı. Muhtemelen Hans bu yolculuk sırasında yavru kedilerin sırrını öğrenecekti.
Cale’in bakışları üzerine Maes, Kurt çocukları ve Hilsman tek sıraya geçti. Bir şövalye tugayı kadar disiplinli görünüyorlardı.
“On bizi oraya götürecek ve sonra Hong ile geri dönecek. Ondan sonra da hepiniz ormana girip kalıntıları bulmaktan sorumlu olacaksınız.”
Maes ve Kurt çocukları şiddetle başlarını salladılar. Cale onları memnuniyetle izlerken, aşağıdan çok çekingen bir ses geldi.
“Ge, genç efendi-nim, ben neden dâhil oldum? Planı oluşturmam gerekiyor.”
Muller, Cale’e bakarken Cale, Hilsman ve Beacrox arasında titriyordu. Cale, Mueller’in gerçekten berbat bir halde olduğunu hissetti. Böyle bir insanı yalnız bırakamazdı.
“Ben iyice sinirlenmeden önce dediğimi yap.”
Mueller’in boynunu tutmak ya da onu tekrar yan yatırıp taşımak istemiyordu. Cale, Mueller’in onun bu ifadesini nasıl algıladığını bilmiyordu ama Mueller hızla sarardı ve başını salladı. Mueller, planlar için kâğıt ve kalemlerle dolu büyük bir çanta taşıyordu.
Cale, ondan biraz uzakta olan Litana’ya yöneldi. Yüzünde nazik bir gülümseme vardı.
“Artık gidebiliriz gibi görünüyor. Sizi iki saat beklettiğim için özür dilerim.”
“Hayır, sorun değil.”
Litana, Cale’in grubunu gözlemlerken böyle cevap verdi.
Cale’in şövalyelerinin ortalama bir güce sahip olmasını bekliyordu çünkü Cale ortalamaydı ve dövüş sanatları eğitimi almamıştı.
‘Çok ilginç bir insan.’
Ancak böyle düşünmesi ciddi bir hata olmuştu. Cale’in etrafında pek çok güçlü kişi vardı ve gücünü algılayamadığı bir kişi de vardı.
Cale’in grubundan konuşmalarını dinleyemeyecek kadar uzakta olmalarına rağmen, Cale ekibiyle konuşurken çok karizmatik görünüyordu.
Öte yandan, Cale’in ekibi, Cale’in Litana’ya ne kadar nazik davrandığını gördükten sonra farklı tepkiler vermişti, ancak bunun belli olmasına izin vermemiştiler. Cale onlara önceden söylemişti.
‘Benim davranışlarıma uyumlu davranın.’
Hepsi zeki insanlar oldukları için iyi iş çıkarırlardı.
“On, hadi gidelim.”
Miyav.
Diğer herkes takip ederken On liderliği ele geçirdi.
“Afedersiniz, Cale-nim.”
Choi Han, On ile önde yürüyen Cale’e yaklaştı. Söyleyecek bir şeyi varmış gibi görünüyordu.
Cale, Choi Han’a bakmadan önce Litana’nın grubunun Rosalyn’in biraz gerisinde olduğundan emin oldu.
“Ne oldu?”
“Orman yangını da onların işi mi?”
Dikkatli ama keskin bir bakıştı. Cale, Choi Han’ın bahsettiği ‘onlar’ın kim olduğunu hemen anladı. Meydan Terör Olayına neden olan gizli örgüt. Onlardan bahsediyordu.
“Hayır, bu sefer onlar değil.”
Orijinal romanda Choi Han, gizli örgüt ile başkentte ve daha sonra Breck Krallığında yavaş yavaş karşılaşacaktı. Ancak, oradayken onlarla karşılaşmış gibi görünmüyordu.
“Anlıyorum. Tıpkı terör olayı gibi, önceden bildiğiniz için, onlar hakkında biraz daha bilgi alabileceğimi düşündüm.”
“Yeminimi hala hatırlıyorum.”
Cale, Choi Han’a bir kez daha hatırlattı.
“Kimliklerini öğrendiğimde sana haber vereceğim. O yüzden endişelenme.”
“Evet efendim.”
Choi Han, Cale’in her zamanki kendine güvenen hali ile sisi yararak geçtiğini görebiliyordu. Sonunda konuşmaya başlamadan önce dudaklarını birkaç kez açıp kapadı.
“Tüm zor şeyleri kendi başınıza yapmaya çalışmayın.”
‘Bu adam ne diyor şimdi?’
Cale, Choi Han’a inanamayarak baktı. O anda oldu.
“Ben de buna katılıyorum.”
Litana’nın grubunu Choi Han ve Cale’den uzak tutmak için ortalarında olan Rosalyn gülümsemeye başladı. Cale, ikisini anlamakta güçlük çekti.
‘Zor şeyler.’
“Gerçekten neden bahsettiğini anlamadım. Zor şeylerin hiçbirini yapmayı planlamıyorum.”
‘Etrafımda kullanabileceğim bu kadar çok insan varken neden zor şeyleri yapayım ki?’
Cale, cevap verirken kafası karışmış bir şekilde Rosalyn’e baktı. Ancak Choi Han ve Rosalyn gülümsemeye başlamadan önce birbirlerine baktılar ve Cale’in asla değişmediğini düşündüler.
Bu ifadeler Cale’in ciddi anlamda sinirinin bozulmasına neden oldu. Ancak o, yine de sormayı bıraktı ve zamanı değerli olduğu için tekrar yürümeye başladı.
Sonunda, kısa bir mola dışında bütün gece yürüdükten sonra, ertesi gün ‘Dönüşü Olmayan Yol’dan çıkabildiler.
“Mm.”
…Aman Tanrım.”
Cale’in ekibi, ormandan çıktıklarında şok oldular.
Siyah duman.
Ormanı görmek için bir gün daha seyahat etmeleri gerekecekti, ancak Ormanın olması gerektiği yerde çok fazla siyah duman vardı.
Şimdi açık bir ovada oldukları için ateşin bir kısmını da görebiliyorlardı.
Litana dudaklarını ısırdı. Bunun nedeni sadece burası onun toprağı olduğu için değildi. Bunun nedeni, yangın yüzünden hala mücadele eden ailesini ve insanlarını düşünüyor olmasıydı.
“Acele edelim.”
Cale’e bakmak için başını çevirdi. Bu yolculuk muhtemelen bu soylu için zordu. Kesinlikle herhangi bir zorluk çekmeden büyümüş biri gibi görünüyordu.
“Evet. Size buradan itibaren rehberlik edeceğiz.”
Ancak, Litana’nın yine de acele etmesi gerekiyordu. Bu yüzden minnettardı.
O hareket ettiğinde astlarından beşi öne çıktı. Litana öncüydü. Bir kabilenin başı her zaman önde durmak zorundaydı.
“Zor bir yolculuk olabilir çünkü mümkün olduğunca çabuk hareket etmemiz gerekiyor.”
“Önemli değil.”
Nazik ama keskin bir cevaptı.
“Hadi gidelim.”
Litana teşekkür etmek yerine yürümeye başladı. Kara dumana doğru yöneldiler. Bir gün daha yolculuk ettikten sonra bitkin düşen grup, gözlerinin önündeki büyük ateşi görebiliyordu.
Spesifik olmak gerekirse, büyük ateşi çevreleyen birçok çadır da görebiliyorlardı. Ancak Cale’in grubundan hiçbiri onlara dikkat etmedi.
“Ne tür bir ateş-?”
Kurt çocuk Lock bilinçsizce bir adım geri attı. Sanki bir yanardağ patlamış ve bir dağı kaplamıştı.
Yangın bir dağ kadar yükseğe çıkıyordu. Hiçbiri daha önce böyle bir manzara görmemişti.
“Ahem.”
Choi Han da bilinçsizce sahte bir öksürük çıkardı ve nefes aldı.
Nefes almak zordu.
Yıllardır Karanlıklar Ormanında yaşayan son derece güçlü Choi Han bile hiç bu kadar büyük bir ateş görmemişti. Ormanın 1. Bölgesi. Bu ateş, o geniş bölümün tamamını kaplıyordu ve bir kale kadar uzundu.
Doğa. Doğanın gücü, insan aklının kavrayabileceği bir şey değildi.
“O bir ateş mi?”
Büyücü Rosalyn, Litana’nın grubuna baktı ve sordu. Gözleri inanamayarak titriyordu.
Mantıklı bir soruydu.
Şimdi, tam şu anda yağmur yağıyordu.
Ormana, yaza doğru ilerlerken günde birkaç kez yağmurun yağdığı bir mevsimdeydiler. Onların yağmur mevsimiydi. Gökyüzü bulutluydu ve yağmur yağıyordu.
Ancak yangın yine de aynı kalmıştı. Bu bulutlu günde bir ışık kaynağı gibi oradaydı.
Bu yangının tuhaflığı da buydu.
“Evet, bu bir yangın.”
Litana acı bir gülümsemeyle ateşe baktı. Yangın şimdiye kadar olduğu gibi Bölge 1’de hiç hareket etmeden, yayılmadan kalmıştı.
“…Orman ölüyor.”
Lock’un geri adım attığını görebiliyordu.
Dudaklarını ısırdı. İnsan kavrayışının ötesinde olan bu korkunç doğal afet, herkesi korkutmuştu. Güneyliler bile ona yaklaşmaktan çok korkuyordular ve sadece Ormanın sınırlarına yakın kalabilmiştiler.
Litana sessizce ateşi izleyen Cale’e döndü. Ateşin ne kadar güçlü olduğuna baktıktan sonra yine de ateşe yaklaşmaya çalışır mıydı?
‘Hadi gidelim’ demeye cesaret edemedi.
O anda oldu.
“Sıcakmış.”
Yağmurluğunu ve ceketini çıkarırken Cale’in sesini duydu. Soylu olduğunu belli eden sade ama lüks ceketini çıkardıktan sonra beyaz gömleğinin kollarını yukarı çekti.
Daha sonra Litana’ya bakmak için döndü.
“Hadi gidelim. Sanırım ateşe olabildiğince yaklaşmam gerekecek. Hatta sınırını geçmem bile gerekebilir.”
Sanki bir gezintiye çıkacakmış gibi rahat görünüyordu. Litana etrafına baktığında Cale’in astlarının Cale’in böyle davranmasını bekliyormuş gibi göründüklerini gördü. Ardından Cale’e bakmadan önce astlarına bakmak için döndü.
“Sizi oraya götüreceğim.”
“Tek başıma gidebilirim.”
Cale kendi başına gitmek istemişti çünkü Litana’nın onu oraya nasıl götürmeyi planladığını zaten biliyordu.
“Hayır, tehlikeli olur.”
Litana, çadırlardan kendilerine doğru koşan bazı insanları görmek için başını çevirdi.
“Ekselânsları!”
“Kraliçemiz!”
“Lider-nim!”
Uzaktan ona seslenildiğini duyabiliyordu. Litana, kendisine Kraliçe demelerine şaşırmış görünen Cale’e nazikçe gülümsedi.
Tabii ki, Cale sadece şok olmuş gibi yapıyordu. Cale gerçekten de şok olmuştu ama bu kesinlikle Litana bir Kraliçe olduğu için değildi.
‘Vay be, çok büyük.’
Büyük bir hayvan Litana’ya doğru koşuyordu.
“Grrrr!”
“Ten!”
Büyük Kara Panter, sanki uçuyormuş gibi Litana’nın çağrısına koştu. Litana, önünde duran Kara Panter’in sırtına kolayca atladı.
Ormanın Kraliçesi Litana ve Kara Panteri Ten. Cale, bu çiftin neden ‘ölüm meleği’ lakabına sahip olduğunu anlamıştı.
Çok koyu mavi bir renk olan Kara Panter, en az iki ya da üç yetişkin erkek boyundaydı. Litana panterin üstüne otururken konuşmaya başladı.
“Ten ve ben sizi oraya götüreceğiz.”
O anda, çadırlardan ona doğru koşan astları, Cale ile onun arasında bir ileri bir geri baktılar.
“Majesteleri, bu insanlar da kim?”
Litana soruyu hemen yanıtlamadı. Bunun yerine, geri döndüğünü duyduktan sonra yavaş yavaş güvenli bölgeden çıkmaya başlayan insanlara baktı. Ayrıca bazı hayvanları da görebiliyordu. Bunlar, Bölge 1’de yaşayan canlılardı.
Muhtemelen onu bekliyorlardı. Bu yüzden efsanelerdeki ejderhayla geri dönmesi gerekiyordu.
“O bir ejderha.”
“Affedersiniz?”
Litana, kendisine şaşkınlıkla bakan astına gülümsedi. Ardından elini Cale’e uzattı.
“Lütfen devam edin Bay Cale.”
Grr.
Cale, Kara Panter’in hırlamaya başladığını gördükten sonra yola çıkmak istemedi. Kara Panter, Ten, Lock’a bakıyordu.
O anda, Cale ile birlikte olan Litana’nın astlarından biri öne çıktı ve durumu Bölge 1’deki diğer astlara açıkladı.
“Bu beyefendiye, kendisi yangını söndürebileceğine inandığı için buraya kadar eşlik ettik.”
“Ateşi gerçekten söndürebilir mi?”
Şok olmuş bakışların tümü Cale’e döndü. Choi Han ve diğerleri onu savunmak için Cale’in önüne geçti.
“Cale-nim, bu çok tehlikeli. Size oraya kadar eşlik edeceğim.”
“Gerek yok.”
Cale, Choi Han’ın sorusuna başını salladı.
“Yaklaşırsan o ısı senin tenini yakacak. Tehlikeli olur. Hepiniz güvenli bölgede kalın.”
Onunla gelirlerse sadece ayak bağı olacaklardı. Yangının söndürülmesi için başka birinin gücüne ihtiyacı yoktu.
“Leydi Rosalyn, kalkan lütfen.”
“…Tabii.”
Rosalyn, Cale, Litana ve Ten’in etrafına bir kalkan koymadan önce iç çekti. Rosalyn, Litana’nın gerçek kimliğini zaten biliyordu, ancak Litana, Rosalyn’in kimliğini bilmiyor gibiydi.
“Ormanın Kraliçesi olduğu için, size en güvenli ve en iyi yoldan oraya kadar eşlik edecektir. İyi yolculuklar genç efendi Cale.”
‘Bu Kara Panter’e binmek istemiyorum!’
Cale’in Rüzgârın Sesi ile hızlıca gitmesi gerekiyordu.
İç çekip Litana’nın elini tutmadan önce eli hâlâ kendisine uzanan Litana’ya, ekibine ve kafası karışmış Orman halkına bakmaya devam etti.
Daha sonra Kara Pantere bindi. Düşmekten korktuğu için Kara Panterin kürküne yapıştı.
“Hadi gidelim.”
Litana, uzaktaki ateşe bakan Cale’den öbür tarafa dönmeden önce doğruldu. Sonra çömeldi ve Ten ile konuştu.
“Ten, bizi ateşe götür.”
“Grr!”
Litana doğruldu ve iri Kara Panter hareket etmeye başladı. Kara Panter ve siyah saçlı kadın, kızıl saçlı adamla birlikte ateşe doğru yol aldılar.
Kısa sürede güvenli bölgeyi geçerek sınıra doğru ilerlediler.
“Ekselânsları!”
“Ten!”
“Ne oluyor?”
Litana çadırların yanından koşarak geçerken insanların kendilerine seslendiğini görebiliyordu. Herkes bitkin görünüyordu. Dudaklarını ısırdı.
“Daha da hızlı gidelim.”
Litana Cale’in arkasından gelen sesini duyabiliyordu.
“Ten, daha hızlı.”
Ten, Litana’nın emrine karşılık olarak daha hızlı hareket etmeye başladı. Cale’in grubu ve Litana’nın astları onları takip ediyorlardı ama çok yavaşlardı.
Yapraklar, çimenler ve yağmur Cale’in gömleğine doğru uçuyordu.
Ancak, nem anında kayboldu.
“Çok fazla büyük.”
Cale, sınıra ulaştıklarında Kara Panterden indi. Ateşten gelen yoğun ısıyı hissedebiliyordu. Ateş kıvılcımları sınırın içinde deli gibi dönüyordu.
‘İmparatorluk prensi, seni çılgın piç.’
Ateşe bizzat baktığında Cale, İmparatorluk Prensinin gerçekten çılgın bir piç olduğunu fark etmişti.
–…Bu ateş tuhaf.
Raon’un sesini kafasında duyabiliyordu. Cale, kendisine yaklaşan Litana ile sert bir şekilde konuştu.
“Bayan Lina, lütfen geri çekilin.”
“Fakat!”
“Ateşe yaklaşmam gerekecek gibi görünüyor.”
Bu yangını söndürmek için Ateş Söndüren Suyun yaklaşık üçte birini kullanması gerekecekti. Şimdi bunu bizzat gördüğüne göre, bunun normal bir orman yangınından dünyalar kadar farklı olduğunu söyleyebilirdi.
‘Suyun ve kolyenin gücünü bilmediğim için bayağı bir miktar kullanmam gerekecek.’
Eğer işe yaramazsa daha da fazlasını kullanması gerekecekti. Cale, onunla birlikte gelen iki kişiyle konuşmadan önce bunu düşündü. Litana ve Ten bundan sonra ancak yoluna çıkardı.
“Lütfen geri çekilin.”
Litana, Cale’in sert tavrını gördükten sonra cevap veremedi.
“Grr.”
O anda, Ten Litana’yı geri çekmek için kıyafetlerini çekti.
“Ten?”
Litana tuhaf bir ifadeyle Ten’e baktı. Kara Panter Ten normalde hiçbir şeyden kaçmazdı. Litana, böyle bir çocuğun ona geri adım atmasını ve Cale’i burada bırakmasını söylemesini tuhaf buldu. O anda Cale’in sesini duydu.
“Bu çocuk bana güveniyor gibi görünüyor.”
“Affedersiniz?”
Ateş kadar kızıl saçlı adam gülümsemeye başladı. Rahat bir gülümsemeydi.
“Yaralanmayacağım. Ateşi söndürdükten sonra döneceğim, o yüzden lütfen geri çekilin ve izleyin. Tehlikeli olacakmış gibi görünürse beni her zaman kurtarabilirsiniz.”
Bunu söyledikten sonra Cale, tereddüt etmeden sınıra girdi. Litana, birkaç adım geri gitmeden önce onun içeri girmesini izledi. Ten çömeldi ve Litana sırtına bindi. Durum tehlikeli gibi görünürse, ikisi de Cale’i kurtarmak için hemen koşabilsinler diyeydi.
Cale, ateşin yanına geldiğinde bundan haberi yoktu.
‘Kalbin Gücüne sahip olmasaydım tehlikeli olurdu.’
Sıcaklık çok yoğundu. Ancak herhangi bir acı hissetmedi. Herhangi bir doğal gücü absorbe edebilen, Emici Kolyenin içindeki Ateşi Söndüren Suyun gücü sayesinde ve Kalbin Gücü özelliği ile iyileşmesi sayesinde hiçbir şey hissetmiyordu.
– Zayıf insan, o ateş çılgın bir ateşe benziyor! Doğa kanunlarına aykırı!
Raon zihninde yüksek sesle ciyaklıyordu ama Cale arkasını dönmeden önce tam da ateşin önünde durdu. Litana ve Ten’i ve uzaktaki çadırları görebiliyordu. Çadırların olduğu taraftan kendilerine yaklaşan insanları da görebiliyordu.
‘Onlara gelmemelerini söylemiştim.’
Onların kendi ekibi olduğundan emindi.
Cale dilini şaklattı ve kollarını açtı.
Shhhhh
Crack crack
Cale, ‘Emici Kolye’nin gücünü kullanırken yağmurun ve ateşin sesini dinledi.
Ooooooo-
Cale’den ağlama sesi gibi bir ses yankılanmaya başladı. Aynı zamanda kolye mavi bir ışıkla parlamaya başladı. Cale, gözlerini kapatırken kolyenin içindeki suyun gücünü hissedebiliyordu.
‘Ateş sağanak yağmur gibi yağıyorsa.’
O zaman sadece gerçek bir sağanak yağmuru yaratması gerekiyordu.
Ateşi bastıran ve ateşe hükmeden su.
Cale cömertçe bu suyun üçte birini dışarı çıkardı.
Splaaaaaaaa-
Cale’in elinden su havaya fırladı.
Oooooo- Oooooo- Oooooo-
Cale’in üzerinde dev bir duvar belirirken ağlama sesi daha da yükseldi. Bu bir su duvarıydı. Bir sağanak fırtınası hayal etmeye başlayarak gözlerini kapalı tuttu.
“…Aman Tanrım.”
Litana bilinçsizce hayranlık dolu bir nefes bıraktı. Aynı anda, Ten bilinçsizce geri çekildi. Önlerinde büyük bir dalga yaratılıyordu. Bunu izlemek Litana’yı ürpertti.
Oooooo- Ooooo-
Shhhhh-
Yağmur ve ağlama sesleri birbiriyle çarpışıp tınlıyor gibiydi. Fışkıran su koyu mavi renkteydi. Sınıra doğru koşanların yanı sıra onları çadırlardan izleyenler de durup bu su duvarına boş boş baktılar.
Bu bölgedeki yangın, sanki gökyüzüne doğru fırlıyor gibiydi. Dalga, ateşe uyacak şekilde büyümeye başladı. Sonunda havada her şeyi yok edebilecekmiş gibi görünen dev bir dalga oluştu.
Cale gözlerini açtı ve başını kaldırdı.
“Mm.”
‘Üçte birini kullanmak çok mu fazla oldu?’
Cale de biraz utanmıştı. Yarattığı dalga ona bile şaşırtıcı ve güçlü görünüyordu. O anda Raon’un sesini de duyabiliyordu.
– İyi bir fikir! Hadi şu çılgın ateşi silip süpürelim, insan!
Cale gülümsemeye başladı.
Evet, silelim.
Ooooooo-
Ağlama sesi aniden kesildi.
Boom-!
Mavi su duvarı, ateşi ve toprağı kaplarken büyük dalga yere çarptı.